Przeglądając oferty i prowadząc korespondencję handlową z potencjalnymi partnerami z Chin, natrafisz często na skróty. Nie wszystkie jednak są zrozumiałe, dlatego poniżej znajdziesz wyjaśnienia tych najczęściej spotykanych.

OEM – (ang. Original Equipment Manufacturer) – firma sprzedająca pod własną marką produkty wytworzone przez inne firmy. Mianem OEM określa się w szczególności firmy, które znajdują fabrykę z interesującym ich produktem, po czym zlecają produkcję z własnym logo, a następnie dystrybuują taki towar, dając swoją gwarancję, licencje itp. Termin jest mylący, gdyż OEM nie jest wytwórcą (manufacturer), lecz sprzedawcą sprzętu dla użytkownika końcowego. Takie określanie jest bliższe zachodowi. W Polsce częściej jednak mówi się OEM na oryginalną fabrykę. Chińczycy z kolei używają sformułowania OEM order, czyli zamówienie OEM.

ODM – (ang. Original Design Manufacturer) – to termin bliźniaczy do OEM. Rożnica polega na tym, że tutaj wskazuje się na design, projekt.

T/T – (ang. telegraphic transfer) – to po prostu przekaz pieniężny (w formie przedpłaty), czyli najłatwiejsza metoda zapłaty za towar zamówiony w Chinach (lub gdziekolwiek indziej). Formy tej używa się zwłaszcza w przypadku małych zamówień lub zamówień próbek, a co za tym idzie stosuje się ją głównie przy transporcie lotniczym. W Polsce odbiera się towar wraz z dokumentami i interes załatwiony. Oczywiście jest tutaj pewne ryzyko, jeśli dostawca chce nas oszukać, nie odzyskamy pieniędzy, ani nie zobaczymy towaru.

L/C – (ang. letter of credit) – w Polsce termin ten to akredytywa. Taki sposób zapłaty za towar zabezpiecza obie strony. Akredytywę wydaje bank importera, w której gwarantuje przelew gdy zostaną przedstawione dokumenty świadczące o wysłaniu towaru. Większość akredytyw ma status „nieodwołalności” (ang. irrevocable). W praktyce wygląda to tak, że importer zleca akredytywę w banku w Polsce, który z kolei zwraca się z nią do banku w Chinach. Następnie kontrahent z Chin udaje się do banku z dokumentami poświadczającymi wysyłkę towaru, a bank wypłaca mu pieniądze i przesyła dokumenty do Polski. Wówczas importer płaci należność bankowi w Polsce, otrzymuje dokumenty i na ich podstawie odbiera towar ze statku (zazwyczaj jest to przewóz statkiem ze względu na dużą objętość, akredytywy stosuje się po prostu przy większych zamówieniach).

R&D – (ang. research and development) – to skrót określający dział badań i rozwoju jaki znajduje się w wielu firmach. To w takim właśnie dziale powstają koncepcje nowych produktów i ulepszane są już istniejące.

LCL – (ang. less than container load) jest to określenie, które może występować przy warunkach zamówienia. Partner informuje nas, że nie musimy zamawiać całego kontenera i zrealizuje wysyłkę również mniejszych ilości. DHL nazywa tą usługę jako drobnicowe przesyłki morskie.

INCOTERMS – (ang. international commercial terms) są to formuły, które określają warunki dostawy. Po raz pierwszy sformułowano je już 1936 roku. Od tamtej pory trochę się zmieniły, ale wciąż są kanonem stosowanym w handlu międzynarodowym, gdyż ułatwiają rozumienie terminów.
Oto skróty Incoterms:

EXW, FCA, FAS, FOB, CFR, CIF, CPT, CIP, DES, DEQ, DDU, DDP, DAF

Wytłumaczenie poszczególnych terminów INCOTERMS znajdziesz na: tej stronie.